Over het oude ontwerp (2008) van deze site en hoe dat tot stand kwam

De Britse science-fiction-serie Blake's 7 uit de jaren 70 verbeeldde een strijd tussen twee designfilosofieën.

Aan de ene kant had je set-designer Roger Murray Leach en special effects-designer Matt Irvine, die vonden dat een ruimteschip er als een ruimteschip uit moet zien en een geweer als een geweer, en aan de andere kant had je regisseur Michael E. Briant, die vond dat de toekomst er als de toekomst uit moet zien en dat een stuurwiel niet thuishoort op de brug van een ruimteschip dat ook met gedachten of spraak kan worden bestuurd.

Illustratie: schermafdruk van een fragment uit Blake's 7 dat vrijwel de hele brug toont.

Het resultaat was dat Blake's schip, de Liberator, een brug had met een idententiteitscrisis. Achterin stond een woud van bedieningspanelen en stoelen met hoge ruggen, waar de bemanning enigszins verdwaald tussen stond; voorin was een zithoek met leren banken en een tafeltje met drankjes ("adrenaline met soma" was populair in de toekomst) van waaruit het schip met spraakcommando's kon worden bestuurd.

In de praktijk werd het schip voornamelijk vanuit de zithoek bediend. Blake's 7 had een special-effects-budget dat vergelijkbaar was met dat van het gemiddelde middelbareschooltoneelstuk (50 pond per week als ik het me goed herinner) en focuste sterk op dialoog; ik stel me zo voor dat dialoog beter te filmen is als de spelers elkaar ook kunnen aankijken.

Gebeurde er iets spannends, dan rende iedereen naar zijn of haar bedieningspaneel. En was het heel spannend, dan was er geen tijd om te rennen en werd het schip alsnog vanuit de zithoek met spraak bestuurd.

Toen ik in 2008 met brankocollin.nl begon, had ik voordat de Digitale Diva met haar ontwerp kwam (zij was overigens ook voor het design van 2020 verantwoordelijk), een tijdelijke eenkolomspagina waarop alle relevante informatie over mij stond. Ik kan me niet meer herinneren of een eenkolomsdesign was wat ik ook voor het uiteindelijke ontwerp wou, maar ik koos ervoor mijn website er als een website uit te laten zien, en in die tijd betekende dat het inzetten van meerdere kolommen en ankeilers/banners.

In de tussentijd is er het een en ander veranderd. Veel webpagina's worden tegenwoordig op mobiele telefoons bekeken en de schermen daarvan zijn smal; meer dan een kolom past er niet op. Daarnaast is Google belangrijker geworden, en in theorie is het in dat geval gunstig thematisch samenhangende webpagina's te hebben; pagina's die meerdere onderwerpen tegelijk evenveel aandacht proberen te geven, zijn uit.

Het ironische gevolg is dat mijn nieuwe voorpaginaontwerp meer lijkt op de tijdelijke versie van 2008 dan op het uiteindelijke ontwerp van dat jaar.

Het doel van de site uit 2008 was me directer richten tot de mensen met wie ik binnen reclame- en internetbureau's te maken heb. Ik werkte veel voor en bij grote bedrijven; niet iedereen die daar werkt, hoeft je te kennen. Dat doen alleen de projectmanagers, lead developers en zo meer binnen die bedrijven. Waarom zou ik doen alsof ik van bedrijf tot bedrijf sprak, als het in de praktijk neerkwam op teamlid tot teamlid?

Designelementen die deze 'persoonlijke' houding moesten benadrukken, waren mijn naam als URL, mijn silhouet in de masthead, een blog (al had dat als belangrijkste doel om de versheid van de site te benadrukken) en een persoonlijke stijl in de vorm van schaduwfiguren die verwezen naar een tijdperk waar ik me als hobby mee bezig hield; in die tijd was ik druk in de weer als vrijwilliger van Project Gutenberg om auteursrechtvrije boeken uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw in te scannen en online te zetten.

Dat met die schaduwfiguren is nooit goed uit de verf gekomen. Het was de bedoeling dat elke banner zijn eigen klassieke schaduwfiguur zou krijgen, maar ik bleef uiteindelijk in een handvol cliché's hangen. Toen rond 2016 een ontwerper me er op wees dat het plaatje van de boom op de voorpagina haar aan een rouwkaart deed denken, begon ik me af te vragen wat er nog meer verbeterd kon worden aan deze site...

Zoek jij iemand die zich niet alleen met het hoe, maar ook met het waarom van een interactieontwerp bezig houdt? Bel of mail me.

Illustratie: de tijdelijke one-pager uit 2008.

Illustratie: de voorpagina met schaduwfiguren.

Illustratie: naar verluidt begon de achtergrond van het oude ontwerp op grote schermen (hier: 5120 × 2880 pixels) te domineren.