Dit gedrag van tussenpersonen is irritant

"Hoi Branko, ik heb mogelijk een klus voor je. Neem je even contact met me op?" Zo klinkt het mailtje. Zelf is het mailtje echter een standaard Linkedin-uitnodiging om te connecten.

If you're not paying for the product, you are the product, luidt een recente internetwijsheid. Dit principe slaat op sites als Facebook, die jouw persoonsgegevens gebruiken om advertenties op je behoeften af te stemmen, maar recruiters hebben hem een stapje verder genomen.

De reason to believe is voor een recruiter – naar ik aanneem – de omvang van zijn netwerk. Des te meer mensen een recruiter lijkt te kennen, des te betrouwbaarder hij overkomt.

Het is dan ook niet vreemd dat recruiters proberen hun Linkedin-netwerk uit te breiden met relevante freelancers. En wat is er beter aas voor zo'n connectverzoek dan het vooruitzicht van een betaalde opdracht? Of de opdracht uberhaupt bestaat, lijkt bijna irrelevant.

Soms laten recruiters hun masker nog verder zakken. Laatst stond de volgende Linkedin-uitnodiging in mijn inbox: "Goedemorgen Branko, altijd handig om even te connecten, mocht ik in de toekomst een freelance opdracht hebben."

Het is eerlijker dan liegen dat je een opdracht voor me hebt, maar het blijft wat het is, namelijk spam. En zo rapporteer ik dat soort uitnodigingen ook aan Linkedin.

Dit gedrag van recruiters doet me denken aan opdrachtgevers die vertalers een proefvertaling laten maken, de opdracht vervolgens niet gunnen, maar de vertaling uiteindelijk wel gebruiken. Of aan mensen die mooie kleding kopen, daarin uitgaan, en vervolgens de volgende dag terugbrengen naar de winkel om te ruilen. Het zit op het randje van wat aanvaardbaar is, maar belangrijker voor mij is dat het signaleert: "ik ben niet de soort persoon met wie je zou moeten willen samenwerken."